Turkish Stories

Tatlı Dil / Turkish Stories

Tatlı Dil
Dil, insanlar arasında iletişim kurmada çok önemli bir araçtır. Dil, bizim mutluluk kaynağımızdır. Fakat bazen dilimiz yüzünden çeşitli sorunlar yaşayabiliriz. Toplumdaki kavgaların çoğu, insanların birbirini yanlış anlamasından kaynaklanır.
Bazı sözler, savaşların çıkmasına ve birçok insanın ölümüne sebep olur. Bazı sözler de insanlar ara­sında barış ve huzur sağlar.
İnsan, yaradılış ve karakter olarak tatlı dilden hoşlanır. Tatlı dil, insanları iyiliğe yöneltmede ve kötülük­lerden uzaklaştırmada kullanılabilir.
Tatlı dilli olmakla, şefkatli ve sakin konuşmakla karşımızdaki insanın kalbini kazanırız. Tatlı dil ile söy­lenen her söz mutlaka etkisini gösterir. Tatlı dilli kişileri herkes sever.
Bir anne ve baba, topluma yararlı olması için çocuğuna tatlı dille öğüt verir. Bir çocuk, tatlı dille arka­daşlarının sevgisini ve güvenini kazanır.
Bazı arkadaşlarımızın hoşumuza gitmeyen alışkanlıkları olur. Onları tatlı dille uyarıp hatalarını düzel­tebiliriz.
Kötü sözler, hem insanı olumsuz etkiler hem de yapılacak işlere engel olur. Sivri dilli insanlar, dostlarını ve arkadaşlarını yavaş yavaş kaybeder. Yalnız yaşamak zorunda kalırlar.
Bize verilen dil yeteneğini iyi ya da kötü kullanmak elimizdedir. Ama tatlı dilli olmamızın önünde hiçbir engel yoktur. Öyleyse dilimizi tatlı kullanalım. Tatlı yiyelim, tatlı konuşalım. Dilimizi bir demet gül gibi karşımızdakine sunalım. Bu durumda katı kalplerin bile yumuşadığını göreceksiniz. Bunun için atalarımız: “Tatlı dil, yılanı deliğinden çıkarır.” demişlerdir.
Orhan Kâzım (Düzenlenmiştir.)

Annem Şarkısı / Turkish Songs

Annem Şarkısı / Turkish Songs

Mustafa Çiftlikte / Turkish Stories

Mustafa Çiftlikte / Turkish Stories

Farkında mısın? / Turkish Stories

FARKINDA MISIN?
Anneciğim bilmem farkında mısın?Söylenmemiş en mübarek, en azizDuygularla çepeçevre, çaresiz…Sana yöneldiğimin farkında mısın?Demeden, yakın, ırakBulutlarla savrulup, ırmaklarla akarakSana “Anne” diyen dilleri kıskanarakKapına geldiğimin farkında mısın?Bütün anneleri düşünürüm tek tekSensin benim için en güzel örnekSeni dinleyerek, seni görerekNasıl yüceldiğimin farkında mısın?Seni göremedim diye bu baharİçimde bin türlü duygunun isyanı varTurnaların gökyüzünü sevdiği kadarSeni sevdiğimin farkında mısın?Yavuz Bülent Bakiler

Ailemiz / Turkish Stories

AİLEMİZ
Bizim sevinçli veya üzüntülü anlarımız olabilir. Sevincimizi ve üzüntümüzü en samimi şekilde annemiz ve babamız paylaşır. Bize sarılır ve üzüntümüzü gidermeye çalışırlar. Sevincimize ortak olurlar. Üzüntülü ve sevinçli anlarımızda ailemizi yanımızda görmek bizi mutlu eder, bize güven verir.Aile yapılarımız farklı farklıdır. Bazı ailelerde dede, nine, teyze veya amca bulunabilir. Böyle aileler geniş ailelerdir. Bazı aileler sadece anne, baba ve çocuklardan oluşur. Dede ve nine başka yerde yaşar. Böyle aileler çekirdek ailelerdir. Bununla birlikte anneannesiyle veya büyükbabasıyla yaşayan çocuklar da vardır.Birlikte yaşamak bazı sorumlulukları da beraberinde getirir. Bazen arkadaşlarımızla sorunlar yaşadığımız gibi aile bireyleriyle de sorunlar yaşayabiliriz. Aile bireylerinden izinsiz bir yere gitmek, büyüklerin uyarılarına dikkat etmemek, odamızı dağınık bırakmak, ders çalışırken plansız hareket etmek aile içinde sıkıntıya neden olabilecek davranışlardan bazılarıdır. İşte bu sorunları yaşamamak için aile bireyleri arasında toplantılar düzenlenir. En büyüğünden en küçüğüne ailedeki her birey düşüncelerini bu toplantılarda ifade eder. Sorumluluklar paylaşılır vegörev dağılımı yapılır. Yeni fikirler ortaya çıkar ve kararlar alınır. Böylelikle evde işler yardımlaşarak yapılır. Aile içindeki sorunların çözümü için alınan ortak kararlara uyulmalıdır. Bu toplantılar aile içinde işlerin daha düzenli yürümesini sağlar.Bizim de aile içinde üstleneceğimiz görevler vardır. Ev işlerinde anne ve babamıza yardımcıolmalıyız. Mesela annemiz yemek pişirirken biz de sofrayı kurabiliriz. Odamızı kendimiz toplayabilir,çöpleri çöp kutusuna atabiliriz. Akvaryumun veya kafesin temizlik ve bakımını yapabiliriz. Tamir işlerinde babamıza yardımcı olabiliriz. Kardeşlerimizle ilgilenebilir, onlarla oyun oynayabiliriz. Ailemiz uygun gördüğü zaman marketten alışveriş yapabiliriz. Evde yapılan tasarruf tedbirlerine katılabiliriz.Unutmayalım! Aile içinde herkesin hakları vardır. Mutlu bir aile ortamı istiyorsak bu haklara saygılı olmalıyız.Zambak Türkçe

Affet Babacığım / Turkish Stories

AFFET BABACIĞIM
Genç adam, evlendiğinden beri, beraber yaşadıkları ihtiyar babası yüzünden hanımıyla sürekli tartı­şıyordu. Kadın, kayınbabasını evinde istemiyordu. Onun, evde fazlalık olduğunu düşünüyordu. Yine bir gün şiddetli bir tartışmadan sonra kocasına: “Bu evden ya ben giderim ya da baban gider.” dedi.
Genç adam, hanımından ayrılmak istemiyordu. Babası yüzünden çıkan tartışmaların dışında hanı­mıyla iyi geçiniyordu. Hanımı kendisini seviyordu. Üstelik bir de çocukları vardı. Günlerce düşündü ve kendine göre bir çözüm yolu buldu: Babasını yıllar önce ormanda yaptırdıkları dağ evine götürecekti. Haftada bir defa onu ziyaret edecek ve ihtiyaçlarını karşılayacaktı. Böylece problem çözülmüş olacaktı. Babasına gerekli olan bütün eşyaları hazırladı. Ertesi gün babasını kucakladı ve onu arabaya bindirdi. Oğlu Can: “Babacığım, ben de gelmek istiyorum.” diye ısrar edince birlikte yola çıktılar.
Kış mevsiminin ortasıydı. Hava çok soğuktu. Yoğun kar yağışı yüzünden yolu zor görüyorlardı. Küçük Can, babasına: “Baba, nereye gidiyoruz?” diye soruyor ama ondan cevap alamıyordu. İstenmediğini anlayan yaşlı adam gizli gizli ağlıyordu. Saatler süren yolculuktan sonra eski dağ evine ulaştılar. Genç adam, evin bir odasını temizledi. Sonra arabadaki eşyaları ve babasını bu odaya getirdi.
Dağ evinin içinde rüzgâr esiyordu. Yaşlı adam, soğuktan titriyordu. Genç adam, üzüntü içinde baba­sını izledi. Kendi kendine: “Yarın evden birkaç battaniye daha getiririm.” diye düşündü. Babası çok üz­gündü. Yıllarca büyüttüğü oğlu kendisini bir dağ evinde yalnız bırakıyordu. Küçük Can, gördüklerinden hiçbir şey anlamıyordu. Genç adam, babasına sarılarak vedalaştı ve çocuğunu da yanına alarak evden uzaklaştı.
Can, yolda ağlamaya başladı. Babasına: “Neden dedemi o soğuk evde bıraktın?” diye sordu. Adam, çocuğuna: “Annen, dedeni istemiyor.” diyemedi. Can: “Baba, sen yaşlandığında ben de seni buraya mı getireceğim?” diye sordu. Genç adam, çocuğun bu sorusuna cevap veremedi. Hemen arabayı geri çevirdi. Dağ evine girdi. “Beni affet babacığım!” diyerek babasının boynuna sarıldı. Genç adam, hata ettiğini anlamıştı. Babası, oğluna şöyle dedi: “Geri geleceğini biliyordum oğlum. Ben babamı yaşlandı­ğında yalnız bırakmadım ki sen de beni bırakasın! Beni bu dağda yalnız bırakmayacağını biliyordum.”

Öğretmenim Şarkısı / Turkish Songs

Öğretmenim Şarkısı / Turkish Songs

Okul Hatırası / Turkish Stories

Okul Hatırası  / Turkish Stories

Selim’in Hatıra Defterinden / Turkish Stories

SELİM’İN HATIRA DEFTERİNDEN
Benim adım Selim. Babam, yirmi yıl önce İzmir’den Almanya’nın Hagen şehrine göç etmiş. Ailem, önce Hagen şehrinde yaşamış sonra Duisburg şehrine yerleşmiş. Babam, önce yalnız gelmiş, bir otomobil fabrikasında iş bulup çalışmaya başlamış. Daha sonra annemi de Almanya’ya getirmiş. Annem de bir süre çalışmış. Ben ve kardeşlerim dünyaya ge­lince annem işi bırakmış. Annem şimdi çalışmıyor.
O, ev hanımı.
Benim üç kardeşim var. Kız kardeşimin adı Elif. O, henüz iki yaşında. Erkek kardeşimin adı Mehmet. O, on yaşında ve ilkokul dördüncü sını­fa gidiyor. Ben on iki yaşındayım. Üç yaşımdan altı yaşıma kadar anaokuluna gittim ve orada Al- mancayı öğrendim. Altı yaşımda Duisburg İlkokulu’na gittim.
Almanya’da ilkokul ge­nelde 4 yıl sürüyor. Dördüncü sınıfa geldiğimde karne notuma göre başka bir okula devam ettim.
Şimdi altıncı sınıftayım. Beşinci sınıftan beri Clauberg Gymnasium okuluna devam ediyorum. Ders­ler biraz zor. Başarılı olmak için çok çalışmam gere­kiyor. Spor yapmayı seviyorum. Özellikle futboldan çok hoşlanıyorum. Dünya Kupası’nda Türkiye’yi ve Almanya’yı destekliyorum. Okulda; Almanca, Türk­çe, İngilizce, matematik, resim, beden eğitimi ve müzik derslerini görüyorum. Ben en çok matema­tik, Türkçe ve beden eğitimi derslerini seviyorum. Bu derslerden çok iyi notlar alıyorum. Ama müzik ve İngilizce derslerinde zorlanıyorum. Bu derslere daha çok çalışmam gerekiyor. Matematik öğret­menimi çok seviyorum. Onu örnek alıyorum ve onun gibi bir öğretmen olmak istiyorum. Öğretmen olmak için okulumu bitirip üniversite sınavında başarılı ol­mam gerekiyor.
Okulumuzun kocaman, yemyeşil bir bahçesi var. Havanın güzel olduğu günlerde arkadaşları­mızla bahçede oyunlar oynuyoruz. En yakın arka­daşım Maxim. Biz onunla çok iyi anlaşıyoruz. O, Türkleri çok seviyor. O, bana Almancada yardımcı oluyor. Ben de ona Türkçe öğretiyorum. Sınıfımız­daki grup çalışmalarında aynı grupta yer alıyoruz. Bütün arkadaşlarımla çok iyi anlaşıyorum.
Okulumu, öğretmenlerimi ve arkadaşlarımı çok seviyorum. Okul hayatımda başarılı bir öğrenci ol­mak istiyorum.
Zeynep Portakal

Öğretmene Saygı / Turkish Stories

Öğretmene Saygı
Tatlı bir ilkbahar sabahı, Fatih Sultan Mehmet, beyaz atına binmiş, ordusunun önünde İstanbul’a giriyordu. Sağında solunda hocaları; Akşemsettin, Molla Hüsrev ve Molla Gürani vardı. İnsanlar, meydanda heyecanla Türk ordusunu karşılıyordu.
Bu sırada halkın arasından birçok kimse, ellerindeki çiçek demetlerini padi­şaha vermek için çabalıyordu. İnsanlar, Akşemsettin’i padişah zannediyor ve çiçekleri ona vermeye çalışıyordu. Akşemsettin, atını geri çekiyor ve göz ucuyla onlara padişahı gösteriyordu.
“Sultan Mehmet odur. Çiçekleri ona veriniz.” demek is­tiyordu.
Fatih Sultan Mehmet de çiçeklerle kendisine doğru yürüyenlere Akşemsettin’i gösteriyordu.
- Lütfen çiçekleri Akşemsettin’e veriniz. Sultan Mehmet benim ama o benim hocamdır.
Yavuz Sultan Selim, Mısır’a doğru ilerli­yordu. Yanında o zamanın bilginlerinden Kemalpaşazade ile Nişancı Mehmet Paşa vardı. Gece çok yağ­mur yağdığı için ortalık ça­mur içindeydi. Yanındakiler, padişaha çamur sıçramasın diye atlarının yürüyü­şüne dikkat ediyorlardı.
Biraz sonra padişahın emri üzerine, gruba bir­kaç delikanlı katıldı. Yavuz, Kemalpaşazade’ye dö­nerek:
Bu çocuklara bakınız, dedi. Kemalpaşazade o tarafa döndü. Fakat tam bu sırada, atının ayağın­dan sıçrayan çamurla padişahın elbisesi kirlendi. Yavuz, titiz ve sert bir insandı. Hiçbir şey olmamış gibi konuşmasına devam etti. Kemalpaşazade ise özür dilemeye hazırlandı.
Yavuz, atını ona doğru yaklaştırdı.
Üzülmeyiniz, dedi. Sizin gibi bir bilginin atının ayağından sıçrayan çamur, bizim üstümüzde süs olur.