Çocukların Öğrettiği / Turkish Stories B1

Turkish Stories for Learner Turkish

Çocukların Öğrettiği

Kar yağıyordu. Camı kırık pencereden odaya soğuk rüzgâr doluyordu. Tüyleri dökülmüş bir kedi, iki gündür ateş görmemiş sobanın kenarına yatmış, titriyordu.

Fatma, küçük kardeşine soğuğu ve açlığı unutturmak için hikâye anlatıyordu. Sonra her şey silindi gözlerinden. Yüreklerinde kurdukları dünya sıcacıktı.

Fatma anlatıyordu:

Ülkenin birinde zengin; ama huzursuz, sinirli, cimri bir adam varmış. Hiç kimseye iyilik etmez, hiçbir yoksula bir kuruş vermezmiş. Her geçen gün huzursuzluğu artmış.

Bir gün yapayalnız bir yolculuğa çıkmış. Epeyce yürüdükten sonra küçük bir ilçeye gelmiş. Bir duvarın yanına oturup dinlenmeye başlamış. Birden, duvarın arkasında konuşan iki çocuğun sesini duymuş. Çocuklardan birisi:

– Çok param olsaydı keşke, diyormuş.

Diğeri sormuş:

– Ne yapacaksın çok parayı? 

– Bilsen neler yapardım, demiş birinci çocuk.

– Paranın bir kısmıyla ilçemize büyük bir kütüphane yaptırırdım. Çocuklar, orada aradıkları her kitabı bulurlardı. Sonra biliyorsun, ilçemizde aç, yoksul bir sürü insan var. Onların rahatça yaşaması için de seve seve paramın bir kısmını harcardım. Okulumuz çok eski, yıkılabilir. Paranın bir kısmıyla yeni bir okul yaptırırdım. İlçemize bir de hamam yaptırırdım. İnsanlar parasız yıkanır, temizlenirdi. Ayrıca ilçemizin en güzel yerlerine çocuk bahçeleri yaptırırdım. Bahçenin içine yüzlerce oyuncak doldurur, çocukların sevinç içinde oynamalarını sağlardım.

Dikkatle onu dinleyen diğer çocuk:

– Aa, dur bakalım! Geriye paran kaldı mı, demiş.

– Tüh! daha yapacağım işler bitmemişti!

Duvarın arkasındaki huzursuz zengin adam bunları duyunca çok üzülmüş. Başını soğuk taşlara koyarak mırıldanmış:

– Ah ah, boşa yaşamışım ben! Ellerinde hiç paraları olmayan şu çocuklar kadar olamadım. Bundan sonra hep iyilik yapacağım, iyiliklerle yaşayacağım, demiş. 

Fatma, hikâyesini bitirdiğinde kardeşine baktı. Hemen üstünü örtüp yanına sokuldu. Birbirlerini ısıtarak uyumaya çalıştılar. Güneşin doğmasına epeyce vakit vardı.