ANNELİK DUYGUSU / Turkish Stories

Turkish Stories for Learner Turkish

ANNELİK DUYGUSU
Avustralya’da o güne kadar görülmemiş bir kuraklık yaşanıyordu. Ormanda yaşayan vahşi hayvanlar, susuzluktan kırılıyor, normal şartlarda yanlarına bile yaklaşamayacakları evlerin yakınında, bir yudum içecek su arıyorlardı.
Çiftliklerde yaşayanların durumu onlardan daha iyi değildi. Zayıf düşen sığır ve koyunlar teker teker ölüyordu. Çiftçiler ise ellerinde kalan azıcık su ile hem kendilerinin hem de sahip oldukları hayvanların ihtiyacını gidermeye çalışıyordu. Bu yüzden o çok kıymetli suyu, vahşi hayvanlara kaptırmaya hiç niyetleri yoktu. Pek çok çiftçi, ellerinde tüfeklerle su kovalarının ve depoların önünde nöbet tutmaktaydı. O kuraklık günlerinden birinde, elinde silahla nöbet bekleyen bir çiftçi, çalılıkların arasında bir kıpırtı hissetti.
“Bu mutlaka vahşi hayvanlardan biri olmalıdır.” diye düşündü. Ağır ve sessiz adımlarla sesin geldiği hedefe doğru yürüdü. Tüfeğini ateş etmeye hazır hâle getirdi. Yeterince yaklaştığını düşündüğü anda, nişan aldı ve hayvanın ortaya çıkmasını beklemeye başladı. Kısa bir süre
sonra çalılıkların arasından, kesesinde yavrusu ile bir kanguru çıktı.
Her hâlinden susuz olduğu anlaşılan kanguru, kahverengi gözleriyle çiftçiye âdeta yalvarıyordu. Çiftçi elini tetikten çekti. Bu anne kanguruyu öldüremezdi. Hele yavruya kıymak, asla onun yapabileceği bir iş değildi.
Kanguru ağır adımlarla, inek için bırakılan su kovasının yanına gitti. Çiftçi hâlâ onlara bakıyordu. Kanguru da, gözlerini çiftçiden ayırmıyordu. Kovanın yanına gelen anne kanguru, yavrusunu suya doğru yaklaştırdı.
Zavallı küçük kanguru, öyle susamıştı ki, az daha kovanın içine düşecekti. Anne kanguru ise, aynı yalvaran gözlerle çiftçiye bakmaya devam ediyordu. Yavru kanguru doya doya suyu içti. Kafasını kovadan çıkarınca, annesi onu çalılıklara doğru götürdü ve kısa bir süre sonra da
gözden kayboldular.
Olanları seyreden çiftçi ise, tüfeğini bir kenara koymuş, sessizce ağlıyordu. Çünkü anne kanguru tek bir yudum su içmemişti. Bütün o yalvaran bakışlar, “Lütfen, sadece yavrum için!” demekti.